کارشناسان به تمام کارگران هشدار دادند

حمید نجف درباره اظهارات اخیر مبنی بر بازنشستگی زودهنگام کارگران در سن ۵۲ سال و ضرورت بازنگری آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان‌آور می‌گوید: «این اظهارات، هرچند ظاهراً برای بهبود فرآیندها مطرح شده‌اند، اما در عمل نشانه‌ای از کاهش حمایت‌های بیمه‌ای از کارگران هستند.» او هشدار می‌دهد که چنین تغییراتی باید با دقت و تحلیل عمیق انجام شود تا حقوق کارگران پایمال نشود.

مشارکت تشکل‌های کارگری: واقعی یا نمایشی؟

نجف با اشاره به تأکید سازمان تأمین اجتماعی بر مشارکت تشکل‌های کارگری در اصلاح آیین‌نامه، می‌افزاید: «مشارکت اعلام‌شده، بدون تضمین اختیارات واقعی، اغلب به نقش مشورتی و حاشیه‌ای محدود می‌شود. تجربه‌های گذشته نشان داده که تشکل‌های کارگری کمتر در تصمیم‌سازی‌ها نقش مؤثری داشته‌اند.» او خواستار شفاف‌سازی درباره چگونگی و میزان مشارکت این تشکل‌ها شد.

نادیده گرفتن واقعیت‌های فرسایشی مشاغل سخت

این کارشناس با انتقاد از نفی منطقی بودن بازنشستگی در سن ۵۲ سال، اظهار داشت: «نادیده گرفتن شرایط سخت و فرسایشی مشاغل زیان‌آور، بی‌توجهی به وضعیت جسمی و روانی کارگران است. آیا سازمان تأمین اجتماعی آماری از بیماری‌های مزمن یا کاهش امید به زندگی این کارگران ارائه کرده است؟» او معتقد است که اصلاحات نباید به قیمت نادیده گرفتن واقعیت‌های زیستی کارگران باشد.

بدهی دولت به تأمین اجتماعی: چرا کارگران هزینه بپردازند؟

نجف با اشاره به بحران مالی صندوق تأمین اجتماعی، تأکید کرد: «نباید نقش بدهی‌های کلان دولت به این سازمان را نادیده گرفت. وقتی صندوق با کسری مواجه است، چرا بار این مشکل تنها بر دوش کارگران قرار می‌گیرد؟» او خواستار شفاف‌سازی مالی و تعیین دقیق سهم دولت، کارفرما و کارگر در این بحران شد.

اصلاحات واقعی یا شعارهای توخالی؟

به گفته نجف، اظهارات کلی مانند «شفاف‌سازی و تسهیل فرآیندها» بدون ارائه جزئیات، زمان‌بندی مشخص و آسیب‌شناسی فرآیندهای فعلی، غیرقابل ارزیابی است. او می‌افزاید: «اصلاحات واقعی باید با شفافیت مالی، رعایت عدالت اجتماعی و مشارکت تضمین‌شده شرکای اجتماعی همراه باشد. در غیر این صورت، نتیجه جز افزایش بی‌اعتمادی کارگران و شکاف عمیق‌تر بین بیمه‌گر و بیمه‌پردازان نخواهد بود.»