به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از رویداد ۲۴، جنگنده میگ ۲۹، محصول شرکت میکویان روسیه، در دهه ۱۹۷۰ به‌عنوان پاسخ شوروی به جنگنده‌های آمریکایی F-۱۵ و F-۱۶ طراحی شد. نخستین پرواز آن در سال ۱۹۷۷ انجام گرفت و از ۱۹۸۳ وارد خدمت نظامی شد. این جنگنده با نام ناتو “فالکروم” (Fulcrum) شناخته می‌شود و هدف اصلی آن کسب برتری هوایی در نبرد‌های نزدیک بود. طراحی آن همزمان با سوخو-۲۷ انجام شد و هر دو برای مقابله با تهدیدات غربی متولد شدند ۱۸۹.

جنگنده میگ ۲۹ با طول ۱۷.۳۷ متر و بال‌هایی به گستردگی ۱۱.۴ متر، مجهز به دو موتور توربوفن RD-۳۳ است که نیروی رانش ۸۱.۴ کیلونیوتنی با پس‌سوز ایجاد می‌کنند. این پیشرانه قادر است سرعتی معادل ۲.۲۵ ماخ (۲۴۰۰ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاعات بالا و ۱۵۰۰ کیلومتر بر ساعت در نزدیکی زمین را محقق کند. سقف پروازی آن به ۱۸،۰۰۰ متر می‌رسد و نرخ اوج‌گیری اولیه‌اش ۳۳۰ متر بر ثانیه است. وزن خالی آن ۱۱ تُن و حداکثر وزن برخاستش ۲۱ تُن است ۵۷۹.

سلاح‌ها و سیستم‌های رزمی

توپ ۳۰ میلی‌متری GSh-۳۰-۱ با ۱۰۰ گلوله. ۶ نقطه تسلیحاتی برای حمل تا ۳٬۵۰۰ کیلوگرم مهمات، شامل موشک‌های هوا-هوای R-۷۳ (برد کوتاه) و R-۲۷ (برد متوسط)، بمب‌های FAB-۵۰۰ و FAB-۱۰۰۰، و غلاف‌های راکت S-۸/S-۲۴.

سیستم هدف‌گیری منحصر‌به‌فرد HMS: حسگر نصب‌شده بر کلاه خلبان، موشک را به سمت نقطه نگاه خلبان هدایت می‌کند.

رادار N۰۱۹: توانایی ردیابی همزمان ۱۰ هدف تا فاصله ۱۰۲ کیلومتری ۵۷۹.

میگ-۲۹ در جنگ‌های متعددی از جمله جنگ ایران و عراق، عملیات طوفان صحرا (۱۹۹۱)، و درگیری‌های یوگسلاوی حضور یافت. اگرچه در نبرد‌های “ورای دید” (BVR) به دلیل ضعف رادار نسبت به جنگنده‌های غربی آسیب‌پذیر بود، اما در نبرد‌های نزدیک (داگ فایت) با مانورپذیری خیره‌کننده و موشک‌های R-۷۳ برتری داشت. در جنگ اوکراین نیز برای انهدام پهپاد‌ها و شلیک موشک‌های ضد رادار AGM-۸۸ استفاده شده است ۱۵۱۲.

ایران ۴۳ فروند جنگنده میگ ۲۹ از مدل B-۱۲ (Fulcrum-A) در اختیار دارد که پس از جنگ ایران و عراق خریداری شدند. این جنگنده‌ها در پایگاه‌های شیراز و تبریز مستقرند و تحت ارتقاء‌های داخلی قرار گرفته‌اند، از جمله:

نصب سیستم سوخت‌گیری هوایی بر نسخه آموزشی (UB) برای اولین بار در جهان. / تجهیز به نمایشگر‌های دیجیتال چندمنظوره و سامانه ناوبری پیشرفته. / به‌کارگیری موشک‌های R-۷۳ و R-۲۷.