این روزها، پویش «نه به تصادف» با شعار «شیشدونگ برانیم» در جریان است؛ حرکتی که هدف آن، تلنگری به همگان در مورد شش عامل کلیدی تصادفات رانندگی است. این عوامل، بارها بررسی و هشدار داده شدهاند، اما همچنان جانهای بیشماری را میگیرند و خانوادههای بسیاری را داغدار میکنند. اگر قرار است تغییری در فرهنگ رانندگی ایجاد شود، نخستین گام آن آگاهی، اطلاعرسانی و مشارکت همگانی خواهد بود.
فردا، عازم مشهد هستم؛ سفری که برای من، افزون بر زیارت امام رئوف و دیدار پدر و مادر، فرصتی برای تأمل در جادهها و زیرساختهای کشور است. اما فراتر از آن، این سفر بار دیگر مرا به مسئولیتی که در حوزه اطلاعرسانی و فرهنگسازی ایمنی راهها بر دوش دارم، متذکر میشود.
سفر زمینی با وسیله شخصی، صرفاً پیمودن مسافتی میان دو نقطه نیست، بلکه آزمونی برای مسئولیت پذیری فردی و جمعی در جادههاست. پیش از حرکت، بررسی وضعیت فنی خودرو نهتنها یک اقدام احتیاطی، بلکه یک وظیفه اخلاقی و انسانی است. هیچکس نمیتواند انتظار ایمنی از جادهای داشته باشد که خود، کوچکترین گامها را برای حفظ آن برنداشته است.
اما خودرو تنها یکی از اجزای این معادله است. تمرکز بر مسیر، رعایت سرعت مجاز، پرهیز از حواسپرتیهایی مانند مکالمه تلفنی، و اجتناب از رانندگی در شرایط خستگی یا خوابآلودگی، همگی اصولی هستند که نادیدهگرفتن آنها، فاجعهای جبرانناپذیر را رقم خواهد زد. بارها دیدهایم که چند ثانیه بیدقتی، سرنوشت زندگیهایی را برای همیشه تغییر داده است.
جاده نیز در تأمین ایمنی سفر، نقشی بیبدیل دارد. اصلاح و بهبود نقاط حادثهخیز یکی از اقدامات کلیدی وزارت راه و شهرسازی است که همچنان با جدیت ادامه دارد. تنها در سال گذشته، ۷۲۵ نقطه پرتصادف در جادههای کشور اصلاح شده است. اما این تلاشها زمانی به نتیجه میرسد که رانندگان نیز در قبال امنیت خود و دیگران احساس مسئولیت کنند.
بااینحال، حتی بهترین خودروها و ایمنترین جادهها نیز بدون فرهنگ صحیح رانندگی، قادر به جلوگیری از حوادث نخواهند بود. رانندگی، صرفاً ابزاری برای رسیدن به مقصد نیست؛ بلکه بخشی از تجربه سفر و سفری در دل مسئولیت است. بسیاری از ما، مسیر را تنها پلی برای رسیدن به مقصد میبینیم، بیآنکه بدانیم چگونه پیمودن این مسیر، تفاوت میان زندگی و مرگ را تعیین میکند.
پویش «نه به تصادف» صرفاً یک شعار نیست؛ حرکتی برای اصلاح نگرشها، تغییر رفتارها و در نهایت، حفظ جان انسانهاست. تغییر در فرهنگ رانندگی، نیازمند یک تحول بنیادین در نگاه ما به مسئولیتهای جادهای است. ما نهتنها مسئول جان خود، بلکه امانتدار جان دیگران نیز هستیم.
بهعنوان کسی که مسئولیت اطلاعرسانی و فرهنگسازی در این حوزه را برعهده دارد، باور دارم که هیچ تغییری بدون آگاهی و مشارکت عمومی محقق نخواهد شد. فردا، کیلومترها جاده در پیش است، اما آنچه اهمیت دارد، نه صرفاً رسیدن به مقصد، بلکه رسیدن با سلامت، هوشیاری و درک عمیق از مسئولیتی است که در این سفر بر دوش دارم.
بیایید جاده را عرصه زندگی کنیم، نه صحنهای برای فقدان و اندوه.
دیدگاهتان را بنویسید