ایران از تدوین استانداردهای بینالمللی در حوزه ایمنی استقبال می‌کند
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، این روزها اگر از خیابان‌های شهرهای ایران رد شوید، از تهران گرفته تا تبریز، از شیراز تا قزوین، حال‌وهوایی در فضاست که با هیچ چیز دیگر اشتباه گرفته نمی‌شود. پرچم‌های سبز و سفید و زرین، نوارهای رنگی، موکب‌های بزرگ خیابانی و کوچک خانگی، بچه‌هایی که شیرینی پخش می‌کنند و بانوانی که غذای نذری می‌پزند.
همه چیز از یک حقیقت حکایت دارد: عید غدیر نزدیک است، و مردم خودشان را مهیای یک عید بزرگ کرده‌اند؛ عیدی که فقط مذهبی نیست، فرهنگی‌ترین جشن ملی ایرانیان شیعه است.
غدیر؛ فراتر از یک خاطره تاریخی
واقعه غدیر، یک دستور دینی بود اما حالا به یک فرهنگ اجتماعی تبدیل شده، سال‌هاست که مردم این دیار، فارغ از نژاد و زبان، در روز غدیر دست در دست هم می‌دهند، برای ابراز وفاداری به آن حقیقتی که پیامبر اسلام (ص) در ظهر داغ صحرای خم اعلام کرد؛ ولایت. اما مهم‌تر از اصل واقعه، اثر آن در جامعه امروز ماست، غدیر امروز، فقط یک مراسم نیست؛ نوعی اعلام هویت است.
مردم با برپایی جشن‌های خودجوش، پویش‌های مردمی اطعام و آذین‌بندی شهر، می‌خواهند بگویند: ما هنوز بر همان عهدیم. در دنیای پرهیاهوی رسانه‌ها و بحران‌ها، غدیر یک بار دیگر ما را به هم نزدیک می‌کند.
قزوین؛ شهری که غدیر را زندگی می‌کند
قزوین همیشه در مناسبت‌های مذهبی‌اش پیش‌قدم بوده، اما در غدیر، حال و هوایش فرق دارد. اینجا عید غدیر فقط به هیئت‌ها و برنامه‌های رسمی محدود نمی‌شود، مردم خودشان ابتکار عمل را در دست می‌گیرند. از خیابان نادری گرفته تا امامزاده حسین(ع)، از محله راه‌آهن تا پادگان، رنگ و بوی غدیر در همه جا هست.
در بسیاری از محله‌ها، جوان‌ها با کمترین امکانات، موکب‌های خانگی راه می‌اندازند؛ پخش شربت، اجرای سرودهای کودکانه، نمایش‌های خیابانی با موضوع ولایت، و مسابقات محلی. بانوان با پخت غذاهای سنتی قزوینی مانند شیرین‌پلو یا شامی محلی، نذر عید می‌کنند.
امروز وقتی یک خانواده کم‌درآمد در حاشیه قزوین، از غذای نذری غدیری بهره‌مند می‌شود، یا وقتی یک کودک کار در روز عید برای اولین‌بار هدیه‌ای کوچک می‌گیرد، غدیر از یک مفهوم تاریخی به یک عدالت اجتماعی عینی تبدیل می‌شود.
غدیر را باید «زندگی» کرد
سال‌ها بود که غدیر به عنوان عیدی مهجور در تقویم مانده بود. اما این سال‌ها با موجی از بیداری اجتماعی، غدیر دارد جای خود را در میان مناسبت‌های فرهنگی مردم باز می‌کند. آن هم نه با دستور اداری یا تبلیغ رسمی، بلکه با عشق مردمی.
در قزوین، جوانانی که شاید چند سال پیش فقط مخاطب بودند، حالا برگزارکننده‌اند، خیّرینی که نذر قربانی داشتند، آن را به تهیه هدیه برای کودکان محروم تبدیل کرده‌اند، دانشگاهیان، هنرمندان، فعالان فرهنگی و حتی ورزشکاران قزوینی هم در کمپین‌های مجازی برای بزرگداشت غدیر مشارکت می‌کنند.
غدیر دیگر محدود به مسجد و منبر نیست؛ آمده وسط میدان زندگی. و این یعنی موفقیت یک فرهنگ.
جامعه ما در سال‌های اخیر با بحران‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی مواجه بوده؛ از افزایش تنش‌های روانی گرفته تا فاصله گرفتن برخی نسل‌ها از همبستگی دینی و ملی، در چنین شرایطی، غدیر یک فرصت طلایی‌ست برای بازسازی سرمایه اجتماعی.
غدیر یادمان می‌دهد که اتحاد، نه یک شعار بلکه یک راهکار است. در غدیر، اختلاف‌سلیقه‌ها کنار گذاشته می‌شود، همه زیر پرچم ولایت علی (ع) یکدل می‌شوند. این پیام، فقط مذهبی نیست، بلکه نسخه‌ای برای همبستگی ملی در دوره ناپایداری‌هاست.
غدیر، عید آینده‌ساز
غدیر، فقط بازخوانی گذشته نیست، بلکه پیشنهاد آینده است، آینده‌ای که در آن محبت و عدالت، ولایت و عقلانیت، همدلی و هویت، در کنار هم معنا پیدا می‌کنند. اگر نوروز جشن ملی ایرانی‌هاست، غدیر جشن فرهنگی ملت شیعه است؛ با توانایی شگفت‌انگیز برای ایجاد انسجام اجتماعی، تقویت همبستگی دینی، و دمیدن روح امید در جامعه.
در روزگاری که رسانه‌های جهانی از گسست اجتماعی در جوامع سخن می‌گویند، غدیر روایت ماست از وحدت، کرامت، و مردم‌داری.
پس بیایید غدیر را فقط جشن نگیریم؛ بیایید آن را زندگی کنیم.
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید