هشدار نگران‌کننده به دولت: طوفان بیکاری در راه است!

تولیدکنندگان صنعت غذایی در ایران طی سال های اخیر، با مجموعه‌ای از چالش‌های پیچیده مواجه شده‌اند که ادامه فعالیت پایدار آن‌ها را با تهدید جدی رو به‌ رو کرده است. این صنعت که نقش کلیدی در تأمین امنیت غذایی، اشتغال‌ زایی و توسعه اقتصادی دارد، در حال حاضر تحت فشار عوامل متعددی از جمله ناترازی انرژی، نوسانات نرخ ارز، مشکلات تأمین مواد اولیه، افزایش هزینه‌های تولید، مالیات‌های سنگین و نبود سیاست‌گذاری منسجم قرار گرفته است.

قطعی‌های مکرر برق و محدودیت‌های گاز، به‌ ویژه در فصول سرد و گرم سال، موجب کاهش ساعات کاری کارخانه‌ ها و کاهش راندمان تولید شده است. از سوی دیگر، نوسانات بازار مواد اولیه، مانند ظروف بسته‌ بندی پلاستیکی یا افزودنی‌های غذایی که وابسته به صنعت پتروشیمی یا واردات هستند، باعث افزایش بی‌ رویه هزینه‌ها شده و قیمت تمام‌شده محصولات را به‌شدت بالا برده است. در چنین شرایطی، رقابت با محصولات وارداتی یا صادرات به بازارهای خارجی نیز دشوارتر شده است. علاوه بر این، سیستم مالیاتی و بانکی فعلی، نه‌ تنها حمایتی از تولید کننده نمی‌کند، بلکه با فرایندی پیچیده، کار را برای فعالان این صنعت دشوارتر کرده است.

در همین راستا خبرنگار پایگاه خبری گسترش نیوز در گفتگو با علی شاهد، مدیرعامل یک کارخانه تولیدکننده در صنعت غذایی کشور به بررسی چالش‌های روزمره صنعت غذایی پرداخته است که در ادامه گزارش می خوانیم.

هدف از شرکت در نمایشگاه؛ برندینگ و توسعه بازار داخلی و خارجی

علی شاهد مدیرعامل یک مجموعه تولیدی در حوزه صنایع غذایی  در گفتگو با خبرنگار گسترش نیوز درباره انگیزه خود از حضور در نمایشگاه اخیر صنعت غذایی گفت: فعالیت ما در زمینه فرآوری و تولید انواع زیتون، ترشی‌جات و سالاد است. هدف اصلی ما از حضور در این نمایشگاه، معرفی برند خود به هموطنان عزیز و نمایش کیفیت واقعی محصولات‌ مان است. در اولویت دوم نیز به دنبال توسعه فروش، ایجاد ارتباط با مشتریان جدید و در نهایت، کسب سهم مشخصی از بازار داخل و حتی صادرات به کشورهای دیگر هستیم.

وی افزود: در دوره‌های قبل نیز شرکت داشته‌ایم. در دوران کرونا نه، اما بعد از آن یک بار شرکت کرده‌ایم. تجربه قبلی‌مان مثبت بوده و امیدوارم امسال هم عملکرد مدیریت نمایشگاه و سطح خدماتی که ارائه می‌شود، بهتر از دوره‌های قبل باشد. البته در همین سطح فعلی هم قابل قبول است.

بزرگ‌ترین چالش تولید؛ بحران انرژی و کمبود مواد اولیه

این فعال صنعت غذایی کشور درباره مهم‌ترین مشکلات فعلی در حوزه تولید اظهار داشت: احساس ما به عنوان تولیدکننده این است که بزرگ‌ترین چالش ما در حال حاضر ناترازی انرژی است. در کنار آن، تأمین برخی مواد اولیه هم مشکل‌ساز شده است. درست است که بخشی از مواد اولیه مانند زیتون را می‌توانیم مستقیماً از کشاورز تهیه کنیم، اما موادی مانند ظروف پلاستیکی که از محصولات پتروشیمی هستند، مشکلات زیادی دارند.

شاهد با اشاره به عملکرد دولت در این زمینه افزود: صنعت پتروشیمی مواد اولیه را با قیمت ارزان به شرکت‌های خاص می‌فروشد و ما تولیدکننده‌ های نهایی با قیمتی چند برابر باید این مواد را خریداری کنیم. این به ضرر تولید ملی است. از سوی دیگر، فشارهای مالیاتی نیز کمرشکن شده است.

تأثیر قطعی برق بر روند تولید

وی در ادامه با اشاره به مشکلات مربوط به قطعی برق گفت: در حال حاضر، سیاست مدیریت مصرف انرژی باعث شده تولید ما محدود شود. برخی روزها فقط دو شیفت کاری در هفته داریم. این شرایط نه تنها تولید ما را کاهش داده بلکه باعث بیکار شدن تدریجی نیروهای کار ما شده است. اگر این روند ادامه پیدا کند، ما مجبور به تعدیل نیرو خواهیم شد.

شاهد ادامه داد: اگر بخواهیم ژنراتور گازوئیلی برای تولید استفاده کنیم، اولاً پیدا نمی‌شود، دوماً گازوئیل آزاد لیتری ۲۰ هزار تومان قیمت دارد که کاملاً غیراقتصادی است. در این وضعیت هیچ تولیدی نمی‌تواند با قیمت تمام‌ شده بالا، محصولی رقابتی به بازار عرضه کند.

اشتغال‌زایی در مناطق محروم و دغدغه‌های ملی

این مدیر ارشد در صنعت غذایی کشور با تأکید بر نقش اجتماعی واحدهای تولیدی کوچک گفت: ما در شهرستان فعالیت می‌کنیم و مستقیم یا غیرمستقیم برای حدود ۵۰ نفر اشتغال ایجاد کرده‌ایم. اگر واحد من بسته شود، آسیب فقط به من وارد نمی‌شود، بلکه ده‌ ها خانواده در این شهر محروم آسیب می‌بینند. من امروز از طرف خودم صحبت نمی‌کنم؛ این درد تمام تولیدکنندگان کشور است.

درخواست از دولت؛ بازرسی میدانی و تصمیم‌گیری بر اساس واقعیت‌ها

شاهد در پایان به خبرنگار گسترش نیوز گفت: از ریاست محترم جمهوری و مسئولان عالی‌رتبه کشور تشکر می‌کنم که سعی در حل مشکلات دارند. اما امیدوارم مدیران میدانی و مسئولان مربوطه واقعاً از نزدیک واحدهای تولیدی را ببینند. فقط با بخشنامه و جلسه نمی‌شود تولید را نجات داد. اگر تولید بخوابد، چرخه اقتصاد از کار می‌افتد. ما می‌خواهیم کار کنیم، نمی‌خواهیم وام بگیریم یا رانت داشته باشیم، فقط توقع داریم شرایط لازم برای تولید پایدار فراهم شود.