بازدید رئیس دادگستری دامغان از کارخانه فروسیلیس پس از مرگ یک کارگر
به گزارش اقتصادآنلاین، تولید نفت از مناطق فراساحلی برزیل، گویان و سورینام، همچنین شیل واکا موئرتا در آرژانتین، در جایگاهی مناسب برای تأمین نفت با هزینه رقابتی تا سال ۲۰۳۰ قرار دارد. انتظار می‌رود تقاضای جهانی نفت در سراسر دهه ۲۰۳۰ قوی باقی بماند و فشار بیشتری بر دارایی‌های تولیدی کنونی برای حفظ سرعت تولید وارد کند. پژوهش ریستاد انرژی پیش‌بینی می‌کند که تقاضای جهانی مایعات نفتی در اوایل دهه ۲۰۳۰ به حدود ۱۰۷ میلیون بشکه در روز برسد و تا دهه ۲۰۴۰ بالای ۱۰۰ میلیون بشکه در روز باقی بماند و سپس به تدریج تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۷۵ میلیون بشکه کاهش یابد. عرضه از سوی کشور‌های غیر اوپک پلاس نقشی کلیدی در توازن بازار ایفا خواهد کرد، به‌ویژه با محوریت آمریکای جنوبی که قادر است حتی در قیمت‌های پایین نیز نفت رقابتی تولید کند و کندی رشد شیل آمریکا را جبران نماید.
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد چاه‌های کنونی تا سال ۲۰۳۰ کمتر از نیمی از تولید فعلی خود را حفظ خواهند کرد، که این امر ضرورت سرمایه‌گذاری مداوم در میادین جدید و موجود را برجسته می‌سازد. در حالی که حجم‌های اضافی می‌تواند به تولید افزوده شود، میادین کشف‌شده و توسعه‌نیافته همچنان منبع مهمی از عرضه تا اواسط دهه ۲۰۳۰ خواهند بود. اگرچه ممکن است بازار دوره‌ای کوتاه از مازاد عرضه را تجربه کند، اما ریسک‌های سیاسی و اجرایی می‌تواند موجب تأخیر در برنامه‌ریزی پروژه‌ها شود. آمریکای جنوبی با موفقیت در پروژه‌های فراساحلی، جایگاه ممتازی در ارائه نفت رقابتی به بازار جهانی دارد. نگاهی به آینده نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری‌های بیشتر و تمرکز بر گسترش تولید در آب‌های عمیق برای جبران شکاف احتمالی عرضه پس از اواسط دهه ۲۰۳۰ ضروری است.
سهم فزاینده تولیدکنندگان غیر اوپک پلاس
رادیکا بانسال، معاون پژوهش‌های بالادستی ریستاد انرژی، می‌گوید نزدیک به ۶۰ درصد از حجم‌های متعارف در حال توسعه و کشف‌شده، معادل حدود ۵.۹ میلیون بشکه در روز، تا سال ۲۰۳۰ از تولیدکنندگان غیر اوپک پلاس تأمین خواهد شد. آمریکای جنوبی امسال در صدر رشد عرضه قرار دارد و بیش از ۵۶۰ هزار بشکه در روز نفت خام و میعانات به تولید خود می‌افزاید و پس از آن آمریکای شمالی با حدود ۴۸۰ هزار بشکه در روز قرار دارد. تا سال ۲۰۲۶، افزوده‌های تولیدی آمریکای جنوبی باید از ۷۵۰ هزار بشکه در روز فراتر رود و این منطقه را در زمره معدود مناطقی قرار دهد که رشد بیش از ۵۰۰ هزار بشکه در روز دارند، در کنار خاورمیانه (خارج از اوپک پلاس) که عامل اصلی رشد عرضه غیر اوپک پلاس خواهد بود.
گسترش پروژه‌های فراساحلی و نقش کشتی‌های FPSO
میادین نفتی فراساحلی که از سال ۲۰۲۰ تاکنون به تولید رسیده‌اند و آنهایی که تا سال ۲۰۳۰ آغاز به کار خواهند کرد، بیش از ۶۵ درصد از تولید متعارف آمریکای جنوبی را تشکیل خواهند داد. این رشد با افزایش استفاده از شناور‌های تولید، ذخیره‌سازی و تخلیه (FPSO) پشتیبانی می‌شود، که عمدتاً در برزیل و گویان توسعه یافته‌اند. در گویان، شرکت اکسون‌موبیل چندین کشف بزرگ را به مرحله بهره‌برداری رسانده و چهار واحد FPSO را وارد تولید کرده است که نشان‌دهنده اجرای مؤثر پروژه‌هاست.
با این حال، سرعت کشف‌های جدید کاهش یافته است؛ به‌طوری‌که طی سال گذشته حدود ۴۲۰ میلیون بشکه مایعات کشف شده که پایین‌ترین سطح از سال ۲۰۱۷ محسوب می‌شود و نیاز مداوم به اکتشاف را یادآور می‌شود. بر اساس سناریوی پایه ریستاد انرژی، تقاضای جهانی نفت تا اواسط دهه ۲۰۳۰ از عرضه فعلی پیشی خواهد گرفت و این امر ضرورت اکتشاف‌های جدید و بهبود بازیافت را افزایش می‌دهد؛ حوزه‌ای که آمریکای جنوبی می‌تواند نقشی کلیدی در آن ایفا کند.
سرمایه‌گذاری و پروژه‌های جدید در آمریکای جنوبی
آینده این منطقه همچنین به میزان فعالیت‌های تصویب پروژه‌ها وابسته است. آمریکای جنوبی تا سال ۲۰۳۰ شتاب قابل توجهی در تصمیم‌های نهایی سرمایه‌گذاری (FID) حفظ خواهد کرد که منجر به مجموع سرمایه‌گذاری متعارف در میادین جدید بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ به ارزش ۱۹۷ میلیارد دلار خواهد شد؛ عمدتاً در پروژه‌های فراساحلی در آب‌های عمیق متمرکز است. هرچند بیشتر این سرمایه‌گذاری‌ها در برزیل و گویان انجام می‌شود، میدان «گران‌مورگو» سورینام به ارزش ۱۰.۵ میلیارد دلار (پیش‌تر معروف به ساپاکارا ساوت و کرابداگو) نیز قرار است تا سال ۲۰۲۸ وارد فاز تولید شود.
مجموع سرمایه‌گذاری‌های بالادستی در میادین نفتی آمریکای جنوبی در سال گذشته از ۴۶ میلیارد دلار فراتر رفت که بالاترین میزان از سال ۲۰۱۵ بوده است. انتظار می‌رود این سرمایه‌گذاری‌ها امسال ۱۰ درصد افزایش یابد و سپس طی سال‌های آینده اندکی کاهش یافته و در حدود ۵۰ میلیارد دلار در دهه آینده باقی بماند. سرمایه‌گذاری در میادین جدید عمدتاً توسط دارایی‌های در حال توسعه برزیل و گویان هدایت خواهد شد، در حالی که میادین فعال در آرژانتین، برزیل و کلمبیا موتور هزینه‌های توسعه مجدد (Brownfield) خواهند بود.
جایگاه راهبردی آمریکای جنوبی در بازار جهانی نفت
بخش بالادستی آمریکای جنوبی نقش محوری در چشم‌انداز انرژی جهانی دارد و طی دهه گذشته سهم قابل توجهی در تولید متعارف و کشف‌های جدید ایفا کرده است. این منطقه همواره از عوامل اصلی صادرات خالص نفت بوده و پیش‌بینی می‌شود در سال‌های پیش رو نیز اهمیت خود را حفظ کند. آرژانتین، گویان، سورینام و ونزوئلا در صدر کشور‌های پیشتاز قرار دارند و انتظار می‌رود برزیل، کلمبیا و اکوادور نیز تا اواسط دهه ۲۰۳۰ همچنان سهم معناداری در صادرات نفت داشته باشند. با سرمایه‌گذاری مناسب در اکتشاف، پتانسیل رشد چشمگیری وجود دارد، چراکه کشف‌های جدید می‌تواند منابع آتی را آزاد کرده و قابلیت برداشت از میادین موجود را افزایش دهد.
فرصت‌های جدید در ترینیداد و توباگو و پرو
دو کشوری که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما پتانسیل بالایی دارند، ترینیداد و توباگو و پرو هستند. شرکت اکسون‌موبیل با امضای یک قرارداد جدید مشارکت در تولید (PSC)، بار دیگر به صورت راهبردی به ترینیداد و توباگو بازگشته است؛ یکی از مناطق بکر آب‌های فوق‌عمیق کارائیب. این شرکت با استفاده از همان رویکرد اکتشافی که به شناسایی بیش از ۱۳ میلیارد بشکه منابع قابل بازیافت در بلوک استابروک گویان منجر شد، در پی تکرار موفقیت مشابهی است. در صورت تحقق کشف‌های جدید، اکسون‌موبیل می‌تواند بیش از ۲۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کند، که نشان‌دهنده تداوم علاقه به اکتشاف در مناطق مرزی فراساحلی است.
در پرو نیز حوضه‌های شمالی فراساحلی به عنوان ناحیه‌ای نوظهور برای اکتشاف مطرح شده‌اند. کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های شورون، آنا دارکو (اکسیدنتال پترولیوم) و وِستلُن، اخیراً برای اکتشاف سه بلوک فراساحلی Z-۶۱، Z-۶۲ و Z-۶۳ در منطقه «مار د گراو» در شمال «لا لیبرتاد» وارد همکاری شده‌اند. موفقیت در این اکتشاف‌ها می‌تواند ذخایر جدید قابل توجهی به همراه داشته باشد، به‌گونه‌ای که در صورت کشف تجاری، تولید در اوج خود به بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار بشکه در روز خواهد رسید.
منبع: Oilprice
دیدگاهتان را بنویسید