بازدید رئیس دادگستری دامغان از کارخانه فروسیلیس پس از مرگ یک کارگر
به گزارش نبض بازار، واردات گوشت قرمز در ایران سابقه‌ای چنددهه‌ای دارد، اما از اواخر دهه ۹۰ تبدیل به ابزاری جدی برای تنظیم بازار شد. سال ۱۴۰۳ با واردات حدود ۲۲۹ هزار تُن گوشت رکوردی تاریخی ثبت کرد؛ رشدی ۷۷.۵ درصدی نسبت به سال قبل.
هدف از این سیاست، مهار قیمت در بازار مصرف بود، اما در عمل افزایش حجم واردات نتوانست باعث کاهش محسوس نرخ‌ها شود.
در تابستان و پاییز ۱۴۰۴ جدال بر سر حذف یا ادامه‌ی ارز ترجیحی واردات گوشت بالا گرفت. با وجود اعلام‌های متناقض وزارتخانه‌ها، نهایتاً قیمت‌گذاری بر پایه‌ی نرخ مرکز مبادله تثبیت شد.
به دنبال این تصمیم، انجمن واردکنندگان فرآورده‌های خام دامی نرخ فروش را بین ۳۱۰ تا ۶۱۰ هزار تومان برای هر کیلو اعلام کرد.
چون نرخ ارز حواله نیز در کانال ۷۰ هزار تومان نوسان داشت، کاهش واقعی قیمت وارداتی عملاً اتفاق نیفتاد.
در شبکه‌های اجتماعی، فیلمی از جمع‌آوری گوشت‌های وارداتی منتشر شد، اما بررسی میدانی ایسنا نشان داد عرضه هنوز ادامه دارد؛ فقط تقاضا کم شده و فروشگاه‌ها برای جلوگیری از انباشت کالا، سفارش‌های خود را کاهش داده‌اند.
به گفته‌ی مسئولان فروشگاه‌ها، مشتریان حتی نسبت به گوشت‌های ارزان‌تر هم بی‌میل شده‌اند.
مسعود رسولی، دبیر انجمن تولید و بسته‌بندی گوشت ایران، اعلام کرد:
«مشکل اصلی گرانی نیست؛ مردم دیگر توان خرید ندارند. حتی گوشت تنظیم بازاری با قیمت پایین‌تر هم خریدار ندارد.»
او تأکید کرد که در بخش واردات و توزیع هیچ اختلالی وجود ندارد و تأمین کالا طبیعی است، اما تقاضا به‌دلیل ضعف قدرت خرید به‌شدت سقوط کرده است.
کاهش خرید گوشت در پاییز ۱۴۰۴ نه از کمبود عرضه، بلکه از کاهش واقعی قدرت خرید خانوار‌ها ناشی می‌شود. در حالی‌که واردات رکورد زده و زنجیره‌ی تأمین فعال است، مصرف‌کننده ایرانی دیگر توان پرداخت حتی برای کالا‌های تنظیم بازاری را ندارد؛ نشانه‌ای از فاصله‌ی عمیق بین سیاست ارزان‌سازی دولتی و واقعیت زندگی مردم در بازار گوشت.
منبع: ایسنا
دیدگاهتان را بنویسید