بازدید رئیس دادگستری دامغان از کارخانه فروسیلیس پس از مرگ یک کارگر
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورلد آف ریل، کوئنتین تارانتینو که به تازگی مهمان «پادکست برت ایستون الیس» بود هم زمان با معرفی ۱۰ فیلم دوم از فهرست ۲۰ فیلم برتر قرن بیست و یکم به انتخاب خودش، «بازی‌های گرسنگی» را یک سرقت ادبی خواند.
این کارگردان و فیلمنامه‌نویس برنده اسکار، از فهرست خود تنها ۱۰ فیلم نیمه دوم شامل فیلم‌های ۱۱ تا ۲۰ را چنین اعلام کرد: «داستان وست ساید» استیون اسپیلبرگ (رتبه ۲۰)، «تب کابین» الی راث (رتبه ۱۹)، «مانی‌بال» بنت میلر (رتبه ۱۸)، «شکلات» پراچیا پینکاو (رتبه ۱۷)، «مطرودین شیطان» راب زامبی (رتبه ۱۶)، «مصائب مسیح» مل گیبسون (رتبه ۱۵)، «مدرسه راک» ریچارد لینکلیتر (رتبه ۱۴)، «کله‌خر: فیلم» جف ترمین (رتبه ۱۳)، «گرگ‌های بد بزرگ» آهارون کشالس و ناوت پاپوشادو (رتبه ۱۲) و «نبرد سلطنتی» کینجی فوکاساکو (رتبه ۱۱).
وی وقتی درباره این فیلم‌ها صحبت می‌کرد، بار دیگر به تحسین فیلم فوکاسکو پرداخت. این کارگردان در طول سال‌ها به طور مرتب از فیلم اکشن دیستوپیایی فوکاساکو که سال ۲۰۰۰ ساخته شده یاد کرده و آن را در فهرست فیلم‌های مورد علاقه‌اش قرار داده است. این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام نوشته کوشون تاکامی ساخته شده، داستان گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی را روایت می‌کند که توسط دولت تمامیت‌خواه ژاپن مجبور به مبارزه تا سر حد مرگ می‌شوند.
تارانتینو به شباهت‌های بین «نبرد سلطنتی» و «بازی‌های گرسنگی»، مجموعه کتابی که توسط سوزان کالینز نوشته و پس از آن فیلم‌هایش هم ساخته شد، اشاره کرد. این مجموعه فیلم‌ها کم و بیش برمبنای همان طرح داستانی «نبرد سلطنتی» ساخته شده‌اند و تارانتینو گفت نمی‌تواند باور کند که تیم «نبرد سلطنتی» از کالینز شکایت نکرد.
تارانتینو گفت: من نمی‌فهمم چطور نویسنده ژاپنی از سوزان کالینز شکایت نکرده است. منتقدان نادان کتاب که نمی‌روند یک فیلم ژاپنی به نام «نبرد سلطنتی» را تماشا کنند، بنابراین هرگز او را برای این سرقت ادبی سرزنش نکردند. آنها درباره اینکه این فیلم بدیع‌ترین چیزی بوده که تا به حال خوانده‌اند صحبت کردند، اما منتقدان فیلم به محض اینکه فیلم را دیدند، گفتند: «چه مسخره! اینکه همان «نبرد سلطنتی» است، البته با درجه سنی PG!»
تارانتینو گفت یکی از اولین کسانی است که «نبرد سلطنتی» را دیده، زیرا دوست کارگردان کینجی فوکاساکو بود. تارانتینو وقتی در ژاپن در حال بررسی‌های اولیه برای «بیل را بکش» بود از سوی فوکاساکو به نمایش خصوصی از فیلمی که در دست ساخت داشت، دعوت شد.
وی در این مورد می‌گوید: اصلاً نمی‌دانستم قرار است چی ببینم و لعنتی! حتی نمی‌دانم چه دیدم. خیلی عجیب بود. ۳ ماه بعد، من در جشنواره فیلم سیاتل شاهد نمایش «نبرد سلطنتی» شدم. هنوز هیچ‌کس در آمریکا این فیلم را ندیده بود. من به نمایش نیمه‌شب رسیدم و برای من خیلی هیجان‌انگیز بود، چون می‌دانستم قرار است حضار چه چیزی ببینند. می‌دانستم این فیلم قرار است چیزی بیش از آنچه آنها تصور می‌کنند، ارائه دهد! داشتن این دانش، قدرت بود.
در بخش دیگری از صحبت‌هایش تارانتینو از «داستان وست ساید» که انتخاب شماره ۲۰ وی است، به عنوان فیلمی که اسپیلبرگ را به عنوان یک فیلمساز احیا کرد، یاد کرد و این فیلم را ستود و افزود: این فیلمی است که نشان می‌دهد اسپیلبرگ هنوز قدرت دارد. فکر نمی‌کنم اسکورسیزی فیلمی به این هیجان‌انگیزی در این قرن ساخته باشد.
تارانتینو درباره انتخاب شماره ۱۳ خود هم گفت: من در ۲۰ سال گذشته بیش از هر فیلم دیگری برای فیلم «کله‌خر: فیلم» خندیدم. از زمان ریچارد پرایور به یاد ندارم که از ابتدا تا انتها این‌طور خندیده باشم … وقتی داشتم «کیل بیل» را می‌ساختم، آن را دیدم و فکر می‌کردم آنقدر خنده‌دار است که یک نسخه پیدا کردم و فیلم را با همه بچه‌های گروه «کیل بیل» تماشا کردیم و از خنده مُردیم.
تارانتینو قرار است در پادکست بعدی، ۱۰ فیلم برتر قرن بیست و یکم به انتخاب خودش را معرفی کند.
دیدگاهتان را بنویسید