بازدید رئیس دادگستری دامغان از کارخانه فروسیلیس پس از مرگ یک کارگر
رضا آشفته منتقد تئاتر و نویسنده و کارگردان نمایش «زنی که فقط سیگار میکشد!» که این شبها در بوتیک هنر ایران روی صحنه است، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره محور اصلی این اثر توضیح داد: داستان درباره زن فیلسوفی است که در خلوت خود هفت سال تمام تنهایی و انزوا را تحمل کرده و مشابه حکمای ایرانی همچون بوذرجمهر، فردوسی و خیام به نوعی حکمت رسیده است. این خلوت طولانی لبریز از تصاویر شاعرانه است و کشیدن سیگار برای او نه یک عادت روزمره، بلکه بخشی از تجربه شاعرانه و فلسفیاش به شمار میآید.
این کارگردان در ادامه با اشاره به وقفهای که در فعالیتهای کارگردانی وی ایجاد شده بود، گفت: سال گذشته نمایش کودک «سنجابهای شنگول و منگول» را کار کردم اما بهدلیل نداشتن تهیهکننده و هزینههای بالای تولید، آن پروژه برای من ضرر مالی داشت. بعد از آن دیگر کاری پیش نیامد و عملاً خانهنشین شدم. برای اینکه از بیحوصلگی و رکود فاصله بگیرم، تصمیم گرفتم متنی کمهزینه تولید کنم و نتیجه آن همین نمایش شد.
وی افزود: این بار و در کار جدید تصمیمم بر این شد که نمایشی تک نفره که هزینههای تولیدی ویژهای هم ندارد را برای اجرا آماده کنم که ثمره آن «زنی که فقط سیگار میکشد!» شد.
این هنرمند همچنین خبر داد که دورهای از نمایشنامهخوانی در بوتیک هنر ایران با دبیری او در حال برنامهریزی است، وی درباره این طرح توضیح داد: با فرشاد نصیری، مدیر بوتیک هنر ایران، به توافق رسیدیم و قرار است دومین دوره تخصصی نمایشنامهخوانی را برگزار کنیم که اگر فرایند صدور مجوز در زمان مقتضی اتفاق میافتاد آثار در همین روزها باید خوانش میشدند که البته پیگیر برگزاری آن هستیم و این رویداد اطلاعرسانی میشود. مسئله برای من این است که چندان از فضای اداری تئاتر خبر ندارم و نمیدانم روند دریافت نوبت اجرایی در مجموعه تئاترشهر یا دیگر مجموعههای تئاتری دولتی، در وضع کنونی چگونه است.
آشفته بخش دیگری از شکلگیری این اثر را به تجربه شخصیاش پیوند زد و یادآور شد: بعد از بیماری سال گذشته و ایست قلبی که برایم اتفاق افتاد، نگاه من به زندگی و مرگ دگرگون شد. بعد از بازگشت به زندگی چند متن تکنفره نوشتم که در همگی آنها به مرگ فکر میکنم. برای من مهم بود که نگاه یک انسان شرقی به مرگ چگونه است و چگونه میتوان این تجربه را در قالب نمایشی مینیمال با مخاطب در میان گذاشت.
وی درباره شیوه اجرای نمایش توضیح داد: در کارگردانی سعی کردم با کمترین آکسسوار و بدون دکور کار کنم. نورپردازی هم حداقلی است. معتقدم چنین متنهایی نیاز به بستر خالی و تمرکز کامل بازیگر دارند.
آشفته درباره روند آمادهسازی اثر، تصریح کرد: از زمان نوشتن تا اجرای نمایش حدود هفت ماه زمان برد. پنج ماه این مدت صرف تمرین مداوم شد. در مجموع نزدیک به ۶۰ جلسه تمرین داشتیم تا به کیفیت مورد نظر برسیم.
وی در ادامه در نقد وضعیت کنونی تئاتر عنوان کرد: فضای تئاتر بسیار بههمریخته است. بسیاری از آثاری که میبینم از اسلوب تئاتر خارج شدهاند و بیشتر به سمت ابتذال رفتهاند. برخی آثار عملاً شبیه دلقکبازیاند و گروهی دیگر به سمت تئاتر لاکچری و تجاری کشیده شدهاند که هیچ نسبتی با روح تئاتر ندارند.
آشفته درباره بحران دیدهشدن بازیگران در تئاتر نیز توضیح داد: در تئاتر چیزی به نام دیدهشدن بازیگر نداریم؛ باید تئاتر دیده شود. اما امروز تعریف تئاتر مخدوش شده و نتیجه این است که برخی بازیگران برای دیدهشدن هر کاری میکنند. مخاطب هم بیشتر برای دیدن چهرهها به سالنها میرود، نه برای اثر نمایشی.
وی در پایان با تأکید بر اینکه تئاتر بدون بُعد اندیشهمحور، هویت خود را از دست میدهد، افزود: متأسفانه وجه فکری و اندیشهمحور آثار تقریباً فراموش شده است و نادیده گرفتن این بُعد لطمهای جدی به تئاتر میزند. تئاتر باید اندیشه تولید کند، نه اینکه فقط سرگرم کند. سرگرمی بخشی از تئاتر است اما همه آن نیست.
نمایش «زنی که تنها سیگار میکشد!» به نویسندگی و کارگردانی رضا آشفته از ۶ آذر در بوتیک هنر ایران روی صحنه رفته است و اجراهای آن تا ۱۶ آذر ادامه دارد.
فاطمه شهیدی و مرجان خرمی گروه بازیگران این نمایش را تشکیل میدهند.
عکس از اختر تاجیک است.
دیدگاهتان را بنویسید