به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، ریچارد گِر به نظر می‌رسد بیش از یک تهیه‌کننده اجرایی برای مستندی با عنوان «حکمت خوشبختی» باشد، زیرا او این مستند را درباره دوست قدیمی‌اش دالایی لاما، تهیه کرده است.

گر که حدود ۴۵ سال پیش برای اولین بار با دالایی لاما ملاقات کرد، می‌گوید: هرگز تا این حد سخت تلاش نکرده‌ام تا یک فیلم در جهان دیده شود. این موضوع آنقدر برایم مهم است که تا آخرین ذره انرژی‌ام را صرف می‌کنم تا مردم بیشتری آن را ببینند؛ حداقلش این است که موجب می‌شود بذری در ذهن افرادی که آن را می‌بینند، کاشته شود.

این فیلم زندگی دالایی لاما را تصویر کرده و در زمان ساخته شدنش این رهبر مذهبی ۸۹ سال بود. در این فیلم، این چهره برنده جایزه صلح نوبل مستقیم رو به دوربین صحبت می‌کند، انگار دارد رو در رو با بیننده صحبت می‌کند و خاطرات دوران کودکی و خانوادگی خود را مرور می‌کند. او همچنین در مورد جستجوی شادی و اعتقادش به اینکه دلسوزی و خدمت کلید دستیابی به «آرامش ذهن» است، راهنمایی‌هایی ارائه می‌دهد.

گر پس از آن به فیلم پیوست که فیلیپ دلاکیس و باربارا میلر، کارگردان‌های مشترک این مستند، نسخه اولیه فیلم را به او نشان دادند. پس از آن او همراه همکار قدیمی‌اش اورن موورمن که نویسنده و کارگردان است، یک ماه را صرف کمک به تدوین مجدد فیلم و اضافه کردن موسیقی جدید به آن کردند.

بازیگر فیلم «زن زیبا» می‌گوید: حدود یک سال پیش وقتی این فیلم را دیدم، به تولد ۹۰ سالگی دالایی لاما فکر کردم. با خودم گفتم برای تجلیل از آن این فیلم فوق‌العاده است و شاید بتوانیم آن را حتی بهتر کنیم. همه چیز داشت به هم نزدیک می‌شد و من فکر می‌کردم، بله، این فیلم هسته اصلی تجلیل از این زندگی خارق‌العاده است. اما در این میان، دنیا آنقدر دیوانه‌وارتر شده که این زندگی برای من نوع دیگری به خود گرفته است. به نظر من زمانی که یک بیماری عمیق وجود دارد، این فیلم یک کیفیت درمانی دارد.

گِر توضیح داد که در این مستند دالایی لاما از مخاطبان می‌خواهد «نفس عمیقی بکشند، یک قدم به عقب بردارند و از خودشان سوال کنند» وی افزود: ما اینجا در مسیر بسیار اشتباهی هستیم و در سال‌های اخیر وضع بدتر هم شده است. حتی حس مهربانی اولیه هم در نحوه صحبت مردم با هم وجود ندارد. بدیهی است که این از رهبران ما، به ویژه رهبران فعلی ما، ناشی می‌شود. چطور این اتفاق افتاد؟ ما مسئول بودیم. همه ما باید اعتبار و مسئولیت آن را بپذیریم.

این بازیگر افزود: اگر جهانی را به شیوه‌ای خاص می‌خواهیم، ‌باید رهبرانی را انتخاب کنیم که دیدگاهی مشابه ما داشته باشند و ما را به سمت این سطح بالاتر هدایت کنند؛ برایشان مهم باشد که ما چه جور انسان‌هایی هستیم و چگونه می‌توانیم جهانی، جامعه‌ای بسازیم که در آن مردم بتوانند به جای این میدان نبرد هر روز و زندگی با دیوانگی هر روزه، در کنار هم و با یکدیگر زندگی کنند. به خصوص، همانطور که می‌گویم، از این ذهنیت بسیار خامی که اکنون در رهبری ما وجود دارد، ناشی می‌شود.

درباره اینکه آیا گِر فکر می‌کند دالایی لاما می‌تواند حتی روی فردی مانند دونالد ترامپ تأثیر بگذارد یا خیر؟ وی می‌گوید: نمی‌دانم که این موضوع او را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا نه. امیدوارم که تأثیر بگذارد. دعا می‌کنم که تأثیر بگذارد. اما نمی‌دانم چطور می‌شود توضیح داد که او با این کشور چه کرده، حالا که نزدیک به یک سال از آن ماجرا گذشته، آمریکایی بودن چه حسی دارد؟ واقعاً شگفت‌انگیز است. فراتر از آن چیزی است که بتوان تصور کرد!

ده‌ها مستند درباره دالایی لاما ساخته شده و گِر می‌گوید که بیشتر آنها، اگر نگوییم همه آنها، را دیده است. وقتی به یاد می‌آورد که به او فیلمنامه‌ای برای یک فیلم زندگینامه‌ای پیشنهاد شده بود، می‌خندد و می‌گوید: احمقانه‌ترین فیلمنامه‌ای بود که تا به حال خوانده بودم. سازمان سیا به معنای واقعی کلمه او را نیمه‌شب از کاخ پوتالا در تبت بیرون می‌برد. آنها سعی داشتند حمله به تبت و فرار وی را پس از تهدید چینی‌ها برجسته کنند، اما یک داستان مسخره و احمقانه نوشته بودند. مثل این بود که رمبو بیاید و او را بیرون بیاورد!

از زمان ملاقات با دالایی لاما، گر فعالی صریح در زمینه استقلال تبت است. او وقتی در سال ۱۹۹۳ هنگام اجرای برنامه در مراسم اسکار، سیاست‌های چین در تبت را محکوم کرد، ۲۰ سال از حضور در مراسم اسکار محروم شد و تا سال ۲۰۱۳ دیگر در مراسم اسکار حضور نداشت.

گِر هرگز در مورد این جنجال با دالایی لاما صحبت نکرده و می‌گوید: هرگز این موضوع مطرح نشد. اگر جایزه‌ای یا چیزی بگیرم و او یادداشتی برای تبریک به من بفرستد، هر از گاهی به من می‌گویند که برایم خوشحال است، اما این تقریباً نزدیک‌ترین صحبتی است که درباره فیلم می‌شود.

در واقع گِر اصرار دارد که این ممنوعیت هرگز آنقدر که ممکن است تصور شود، برایش آزار دهنده نبود. وی می‌گوید: من آن را به حساب شخصی نگذاشتم. نظرم این نبود که افراد بدی این موقعیت را ایجاد کرده باشند. من کار خودم را می‌کنم و به یقین قصد آسیب رساندن به کسی را ندارم. منظورم این است که باید خشم را کنار گذاشت، باید با محرومیت مقابله کرد، باید با نقض حقوق بشر مقابله کرد، اما سعی می‌کنم تا حد امکان به باورهای او نزدیک بمانم … اینکه همه قابل بخشش هستند و در نهایت، همه باید بخشیده شوند یا هیچ‌کدام از ما [این کار را نکنیم]. بنابراین از این نظر، من آن را شخصی نمی‌گیرم.

دالایی لاما «حکمت خوشبختی» را دیده است. وی فیلم را با خواهرزاده‌اش، تنچو گیاتسو که رئیس کمپین بین‌المللی برای تبت است، تماشا کرد.

گِر می‌گوید: او واقعاً هیچ علاقه‌ای به دیدن خودش نداشت، اما وقتی در آن دوستان و خانواده قدیمی خود را می‌دید و خاطراتش را مرور می‌کرد، از رفتن به بانک خاطرات دوران کودکی‌اش خوشحال شد، درست مثل همه ما …