۲۰۱ راننده و شرکت حملونقل به دلیل تخلف تحت پیگرد قرار گرفتند
زحل رضوی انیماتور ایرانی که به عنوان داور در چند جشنواره بینالمللی از جمله جشنواره سینه کوئست حضور داشته است، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این تجربیات اظهار کرد: درباره داوری جشنوارهها باید بگویم که از میان داوریهای بینالمللی اخیر، تنها در یک جشنواره حضور فیزیکی داشتم و در سایر موارد بهصورت غیرحضوری داوری انجام شد. بهعنوان مثال، در جشنوارههای هانوی و ویتنام یا جشنواره هندوستان حضور نداشتم. تنها جشنوارهای که بهصورت حضوری در آن شرکت کردم، جشنواره تلویزیونی کودک در جمهوری چک بود.
وی درباره تجربه حضورش در جشنواره تلویزیونی کودک بیان کرد: نکته بسیار قابل توجه برای من در آن جشنواره، جایگاه سینما در نظام آموزشی کودکان بود. حضور دانشآموزان بهصورت سازمانیافته و گسترده در سالنهای سینما کاملاً محسوس بود، بهگونهای که گویی سینما رفتن بخشی از برنامه آموزشی آنهاست. علاوه بر این، جلسات پرسش و پاسخ با کارگردانان برگزار میشد و کودکان درباره فرآیند تولید فیلم سؤال میپرسیدند. این تعامل برای من بسیار الهامبخش بود و نشان میداد که چگونه میتوان از سنین پایین، مخاطب آگاه و علاقهمند به سینما تربیت کرد.
این انیماتور تاکید کرد: در این جشنوارهها، کنجکاوی زیادی نسبت به سینما و انیمیشن ایران وجود داشت. در مهمانیها و گردهماییهای داوران که اغلب در فضاهای تاریخی برگزار میشد، گفتگوهای مفصلی درباره جایگاه انیمیشن، فرهنگ و فرآیند فیلمسازی در کشورهای مختلف شکل میگرفت. با این حال، محدودیتهای حضور فیلمسازان ایرانی کاملاً مشهود بود. همزمان با من، یکی از فیلمسازان ایرانی نیز به جشنواره دعوت شده بود، اما بهدلیل مشکلات ویزا نتوانست حضور پیدا کند. این موضوع نشان میدهد که بخش قابل توجهی از ضعف تعامل ما با سینمای جهان، ناشی از دشواریهای حضور فیزیکی فیلمسازان در رویدادهای بینالمللی است و این مسئله عملاً به فرصتسوزی منجر میشود.
وی با اشاره به حضور پررنگ فیلمساران زن اظهار کرد: در داوریهای اخیر که از سال ۲۰۲۲ تاکنون پنجمین تجربه داوری بینالمللی من محسوب میشود، بهوضوح شاهد پررنگشدن حضور فیلمسازان زن در جهان بودهام. آثار متعددی از زنان فیلمساز از اروپا، آمریکا، هند و دیگر کشورها در جشنوارهها حضور دارند و میدرخشند. این در حالی است که حضور فیلمسازان زن ایرانی در مقایسه بسیار کمرنگ شده است. کاهش حمایتها و فاصله گرفتن تولیدات ما از استانداردهای مورد انتظار جشنوارههای بینالمللی، باعث شده است این شکاف عمیقتر شود و حس نوعی حسرت ایجاد کند.
این هنرمند بیان کرد: فیلمهای کوتاه درخشان، چه در حوزه کودک و نوجوان، چه در ژانرهای فانتزی و حتی وحشت، بهوفور توسط زنان فیلمساز خارجی تولید میشود اما در ایران، مسیر حضور زنان فیلمساز روزبهروز پیچیدهتر و محدودتر به نظر میرسد. این موضوع بهوضوح در داوریها دیده میشود تا جایی که در برخی جشنوارهها تأکید میشود آثار زنان حتماً توسط داور زن بررسی شود، چرا که تعداد این آثار بسیار بالاست و حتی گاه بخشهای مستقلی به فیلمهای زنان اختصاص داده میشود.
رضوی در پایان متذکر شد: بهنظر من، با ایجاد بستر مناسب، حمایت هدفمند و بهروزرسانی در شیوههای روایت، کارگردانی و حتی تجهیزات فنی، میتوان دوباره زمینه درخشش سینمای ایران را فراهم کرد. متأسفانه در حال حاضر، بسیاری از آثار ایرانی بهدلیل ساختارهای قدیمی و نداشتن تطابق با استانداردهای جهانی، در جشنوارههای خارجی بهراحتی کنار گذاشته میشوند. بازنگری جدی در این حوزهها میتواند مسیر دیدهشدن دوباره سینمای ایران را هموار کند.
دیدگاهتان را بنویسید