بازدید رئیس دادگستری دامغان از کارخانه فروسیلیس پس از مرگ یک کارگر
سارا اسلامی- به گزارش نبض بازار، امروز پنج آبان، روز پرستار است؛ پرستاران اما جشن و تبریک نمی‌خواهند. آنها به نابرابری‌ها در محیط کاری خود و کارانه‌های ناچیز معترضند.
فعالان صنفی می‌گویند اعتراض‌های جامعه پرستاری تا عمق مسائل نهادی را نشان می‌دهد؛ از چگونگی تخصیص نیروی انسانی و ناعدالتی در پرداخت‌ها گرفته تا اجرای نادرست قانون تعرفه‌گذاری و برخورد با مطالبات و فعالان صنفی.
پرستاران، در انتقاد به وضعیت شغلی خود طی تابستان سال گذشته در شهرهای مختلف، دست به اعتصاب زدند و تجمعاتی را برگزار کردند که از سوی رسانه‌ها به «رکوردشکنی در اعتراضات» یا «بی‌سابقه‌ترین اعتراضات صنفی» تعبیر شد.
دنیای اقتصاد، در آن زمان به نقل از محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار نوشت که این اعتراضات، در ۱۰۰ سال تاریخ پرستاری ایران بی‌سابقه است.
او در گفتوگو با روزنامه شرق نیز اضافه‌کاری‌های اجباری و دستمزد ۲۰ هزار تومانی (برای هر ساعت اضافه‌کاری پرستاران) را از جمله دلایل اعتصاب آنها دانست.
پاسخ وزارت بهداشت به این اعتراضات اما مثل همیشه بود؛ وعده و وعیدهای اولیه برای حل چالش‌ها و در ادامه، شکایت قضایی از فعالان صنفی.
در عمل هم، وعده‌ها محقق نشدند و مورد دوم خود، به یکی از دلایل اعتراضات جامعه پرستاری و دبیرکل خانه پرستار تبدیل شد.
اذعان وزارت بهداشت به تاخیر در پرداخت کارانه‌ها
وضعیت به گونه‌ای است که پرستاران همچنان به نابرابری و معوقات در پرداخت‌ها معترضند. اواخر مهر بود که ایلنا گزارش داد، جمعی از پرستاران کرمانشاهی در اعتراض به تاخیر ۹ ماهه در پرداخت کارانه‌ها و حقوق‌های کمتر از ۲۰ میلیون تومان، مقابل ساختمان دانشگاه علوم پزشکی این شهر تجمع کردند.
همزمان، پرستاران خوزستانی نیز با درخواست‌هایی چون پرداخت معوقات و اصلاح شرایط کاری، در مقابل استانداری گرد هم آمدند.
وزارت بهداشت در پاسخ به این اعتراضات مدعی شد که پرداختی حقوق‌ها در سطح کشور به موقع انجام می‌شود، اما میانگین پرداخت کشوری اضافه‌کاری پرستاران، تا تیر ۱۴۰۴ و در مورد کارانه‌ها تا پایان بهمن سال گذشته است؛ در عین حال، برخی استان‌ها در پرداخت به پرستاران خود، از این حد متوسط کشوری عقب‌تر یا جلوتر هستند.
عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت، تاخیر در پرداخت معوقات را به گردن تخصیص نیافتن اوراق بودجه و تاخیر بیمه‌ها در پرداخت تعهدات مالی خود انداخت.
وعده‌هایی که هر سال در روز پرستار تکرار می‌شوند
در این میان، مسئولان هر بار که اعتراضی شکل می‌گیرد یا روز پرستار فرا می‌رسد به چالش‌های صنفی پرستاران اذعان و وعده‌هایی را تکرار می‌کنند که سال‌هاست بدون نتیجه باقی مانده‌اند.
همین امروز، ایسنا گفت‌وگویی را با بر اساس فرمولی مشابه، با معاون پرستاری وزارت بهداشت، منتشر کرده. عبادی در این گفتوگو اغان کرده است که نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در کشور با استانداردهای جهانی و حتی مصوبه خود وزارتخانه فاصله دارد؛ به ویژه بحران کمبود پرستار در پنج استان جدی است که شامل بوشهر، هرمزگان، تهران و خوزستان و سیستان و بلوچستان می‌شود.
او نتیجه مواردی چون کمبود نیرو، فشار کاری و نبود تعادل در نظام پرداخت را فرسودگی شغلی و ترک خدمت یا مهاجرت دانسته. او خواستار اصلاح نظام پرداخت و ایجاد عدالت مزدی، افزایش استخدام سالانه، ارتقاء بودجه پرستاری و اقداماتی مانند معافیت مالیاتی و تامین مسکن برای نگهداشت نیرو شده است.
این اظهارات از زبان یک مقام رسمی، نشانه اذعان دولت به وجودِ مشکلاتی است که سال‌هاست فعالان صنفی آنها را تکرار می‌کنند؛ وعده‌های زیادی نیز برای حل آنها مطرح شده است.
آنچه امروز پرستاران می‌خواهند نه وعده‌های کلی در روز پرستار، که تغییرات قابل اندازه‌گیری در نظام پرداخت، تضمین مکانیزم‌های نگهداشت و شفافیت در توزیع نیروی انسانی است؛ مطالباتی که اگر محقق نشوند، هزینه آن را مردم با کاهش کیفیت و دسترسی به خدمات درمانی پرداخت می‌کنند.
چرا باید نگران نارضایتی پرستاران باشیم؟
زمانی که پرستاران به دلیل فشار کاری و دریافتی نامناسب، ترک شغل یا مهاجرت می‌کنند، هزینه‌های درمانی و مدت بستری بیماران افزایش می‌یابد و کیفیت مراقبت پایین می‌آید؛ پیامدی که به‌طور مستقیم بر جیب و سلامت شهروندان اثر می‌گذارد.
از سوی دیگر، تمرکز نامتوازن نیروی انسانی در برخی مناطق و خالی بودن استان‌های محروم از ظرفیت پرستاری، نشان می‌دهد سیاست‌های فعلی نتوانسته‌اند عدالت جغرافیایی را در توزیع نیروی سلامت برقرار کنند.
برای ایجاد نظام سلامت کارآمد که در برابر بحران‌ها تاب‌آوری داشته باشد، سرمایه‌گذاری هدفمند در نیروی انسانی، باید در صدر برنامه‌های سیاست‌گذاران قرار داشته باشد؛ در حالی که اکنون شعاری است که هر سال در قالب‌های مختلف، طی روز پرستار تکرار می‌شود.
روز پرستار را جشن نگیرید
در چنین شرایطی، باز هم گشتی در فضای مجازی و خواندن مطالب و نظرات پرستاران نشان می‌دهد که آنها خواهان برگزاری جشن در روز پرستار نیستند.
بدنه پرستاری و نهادهای متولی سلامت، هر دو نظرات مشابهی در مورد چالش‌های این جامعه دارند اما فاصله شعار تا اجرا همچنان زیاد است.
طرح‌ها و پیشنهادات برای افزایش تعرفه، بورسیه دانشجویان، معافیت مالیاتی و اسکان اگر به صورت جدی، با تامین بودجه و سازوکارهای پایدار همراه نشوند، صرفا در حد همان شعارهای همیشگی باقی می‌مانند.
خواسته امروز پرستاران ملموس و روشن است؛ حقوق منصفانه، شرایط کاری قابل تحمل، توزیع عادلانه نیروی انسانی و تضمین نگهداشت نیروها به جای بزرگداشت روز پرستار.
دیدگاهتان را بنویسید