مه غلیظ و یخ سیاه در جادههای استان مرکزی؛ هشدار جدی به رانندگان
یک سال پیش، وقتی مسئولیت مدیریت پتروشیمی «نوری» را پذیرفتم، سه واژه برای من قطعی و غیرقابل مذاکره بود:«نوآوری، ساخت داخل و سرآمدی پایدار.» در صنعتی که همزمان با تحولات جهانی انرژی، محدودیتهای بینالمللی، رقابت شدید منطقهای و الزامات محیطزیستی روبهرو است، ادامه دادن «به همان شیوههای قدیمی» دیگر انتخاب نیست؛ خطر است. شرکت پتروشیمی «نوری» امروز فقط یک مجتمع تولیدکننده آروماتیکی نیست؛ زنجیرهای زنده از انسان، دانش، فناوری و مسئولیت اجتماعی است که اگر لحظهای از نوآوری دست بکشد، از تحولات آینده جا میماند.
از تولید صرف تا مدیریت پایدار
در این یک سال، تلاش ما در شرکت پتروشیمی «نوری» این بوده که نگاه صرفاً «عملیاتی» را به «مدیریت پایدار» پیوند بزنیم. یعنی تولید، بدون توجه به بهرهوری انرژی، سرمایه انسانی، محیطزیست و اقتصاد ملی، برای ما یک موفقیت ناقص است.
ما ساختاری ایجاد کردهایم که در آن اهداف کلان شرکت، به مأموریتهای کاملاً مشخص در سطح واحدها و نفرات ترجمه میشود. از جلسات برنامهریزی تا شیفتهای عملیاتی، از واحد HSE تا توسعه سرمایه انسانی، همه بر یک محور میچرخند: چگونه امروز بهتر از دیروز باشیم و فردا را از امروز مطمئنتر بسازیم.
بهبود مستمر در الگوهای مصرف انرژی، کاهش ریسکهای عملیاتی، نوسازی فرآیندها، هدفگذاری شفاف برای کارکنان و ارتقای چابکی سازمانی، باعث شده شرکت پتروشیمی «نوری» نه فقط یک مجتمع تولیدی، بلکه یک «سازمان یادگیرنده» باشد؛ سازمانی که اشتباه را پنهان نمیکند، آن را به تجربه و تجربه را به دانش تبدیل میکند.
نوآوری؛ از شعار تا عمل
نوآوری اگر فقط در قالب شعار باقی بماند، بیشترین استفاده را روی بنرهای تبلیغاتی دارد. ما در شرکت پتروشیمی «نوری»، سعی کردهایم نوآوری را به عدد و دستاورد تبدیل کنیم.
ما با اتکا به توان متخصصان داخلی و شرکتهای دانشبنیان، موفق شدهایم بیش از ۳۰ کاتالیست استراتژیک را بومیسازی کنیم و دهها میلیون دلار صرفهجویی ارزی به همراه بیاوریم. در کنار آن، ساخت داخلی حدود ۶۰۰ قلم تجهیز حساس، مانع خروج دهها میلیون یورو ارز شده است. اینها فقط ارقام مالی نیستند؛ پشت هر عدد، یک تیم جوان، یک مهندس جسور، یک کارگاه فعال و یک خودباوری عمیق قرار دارد.
همزمان، زیرساختهای دیجیتال و سامانههای مبتنی بر هوش مصنوعی را در خطوط تولید، نگهداشت تجهیزات، پایش ایمنی و تصمیمگیری مدیریتی وارد کردهایم. داده، امروز برای ما فقط گزارش نیست؛ دارایی استراتژیک است. از اتاق کنترل تا اتاق جلسات، تصمیمها هر روز «دقیقتر» و «پیشبینانهتر» شدهاند.
پروژه Zero Flaring نمونه دیگری از این رویکرد است؛ جایی که آلاینده دیروز، به محصول مفید امروز تبدیل میشود. این همان جایی است که اقتصاد، فناوری و محیطزیست به نقطه مشترک میرسند.
در کنار این اقدامات، تولید محصولات جدید با ارزش افزوده بالاتر، بیش از نیم میلیارد دلار فروش به همراه داشته است؛ این یعنی نوآوری، مستقیماً در صورتهای مالی و تراز ارزآوری کشور هم اثر گذاشته است.
افتخارات بینالمللی؛ نتیجه یک مسیر است، نه هدف تبلیغاتی
در سالهای اخیر، نام پتروشیمی «نوری» در رویدادهای جهانی پررنگتر شده است. از کسب جایزه ۶ ستاره تحول دیجیتال در
International Best Practice 2025 تا مقام اول نوآوری و تجاریسازی در مسابقات جهانی روباتیک ۲۰۲۵ FIRA کرهجنوبی، از تندیس طلایی مدیریت دانش (KMD) تا کسب رتبههای برتر در حوزههای ESG، مدیریت فرآیندها و استراتژی دیجیتال؛ همه اینها برای ما یک پیام دارد:
اگر به توان داخل اعتماد کنیم و استانداردهای جهانی را جدی بگیریم، برند ایرانی فقط «مصرفکننده فناوری» نیست؛ میتواند «تولیدکننده الگوی نوآوری» هم باشد.
کسب عنوان رتبه اول R&D کشور میان ۴۵۰۰ بنگاه صنعتی و حضور در جمع برترینهای مسابقات نوآوری ICIS و کنگره جهانی نفت نیز تأییدی است بر اینکه مسیر انتخاب شده در «نوری»، مسیر درست و قابل دفاعی است.
ما این افتخارات را نه برای ویترینسازی، بلکه بهعنوان پشتوانهای برای ادامه راه میبینیم؛ راهی که سختتر میشود، اما افق آن روشنتر است.
نقش «نوری» در امنیت انرژی و اقتصاد ملی
نوآوری اگر به زندگی مردم و ثبات اقتصاد کمک نکند، ناقص است. «نوری» امروز با ۴.۵ میلیون تن ظرفیت تولید، یکی از قطبهای اصلی تولید پارازایلن، ارتوزایلن، بنزن و سایر محصولات آروماتیکی کشور است؛ محصولاتی که خوراک صنایع پاییندستی و حلقههای بعدی زنجیره ارزش را تأمین میکنند.
در سالهای اخیر، گردش مالی شرکت و تزریق میلیاردها دلار ارز به سامانه نیما، «نوری» را به یکی از پایههای مهم ارزآوری و خودکفایی کشور تبدیل کرده است. وقتی از نوآوری در «نوری» سخن میگوییم، در واقع از پایداری تولید، امنیت تأمین مواد اولیه صنایع داخلی و کاهش فشار ارزی بر اقتصاد کلان حرف میزنیم.
همافزایی با دانشبنیانها؛ از قرارداد تا فرهنگ
یکی از مهمترین تجربههای یک سال اخیر برای من، این بوده که همکاری با شرکتهای دانشبنیان اگر به «فرهنگ» تبدیل شود، از هر نوع حمایت مقطعی مؤثرتر است.
در «نوری»، سعی کردهایم رابطه با دانشبنیانها صرفاً به چند قرارداد محدود نشود. از طراحی و بومیسازی تجهیزات و کاتالیستها تا توسعه سامانههای دیجیتال و پروژههای محیطزیستی، یک اکوسیستم همکاری شکل گرفته است؛ اکوسیستمی که امروز در حال تغذیه طرحهای توسعهای بزرگ است:
از پتروشیمی هنگام، هرمز و اروند تا پروژه شیرینسازی ترکیبات سنگین، تولید گازوئیل یورو۶ و امکانسنجی احداث نیروگاه خورشیدی ۲۰۰ مگاواتی؛ هر کدام از این پروژهها نمونهای از پیوند صنعت، دانشگاه و شرکتهای دانشبنیان در مقیاس واقعی و صنعتی است.
هدف ما این است که «نوری»، برای نسل جدید مهندسان و پژوهشگران کشور، فقط «محل استخدام» نباشد؛ بلکه یک آزمایشگاه بزرگ برای تحقق ایدههای بزرگ باشد.
«نوری»؛ فراتر از یک مجتمع صنعتی
امروز پتروشیمی «نوری»، به لطف تلاش هزاران نفر از همکارانم، به نماد پیوند موفق اقتصاد، فناوری، محیطزیست و توسعه اجتماعی بدل شده است. از پروژههای مسئولیت اجتماعی در منطقه تا کاهش آلایندهها، از ایجاد اشتغال پایدار تا حمایت از نخبگان جوان؛ سعی کردهایم نشان دهیم که یک مجتمع پتروشیمی میتواند همزمان «بازیگر اقتصادی»، «شریک اجتماعی» و «حامی محیطزیست» باشد.
بهعنوان مدیرعامل این مجموعه، پس از یک سال، بیش از آنکه به دستاوردها تکیه کنم، به مسیر پیش رو فکر میکنم. میدانم که توقع از شرکت پتروشیمی «نوری»، توقعی معمولی نیست؛ از ما انتظار میرود پرچمدار نوآوری و ساخت داخل در صنعت پتروشیمی ایران باشیم و این مسئولیت هر روز سنگینتر میشود. اما باور دارم تا وقتی که به سه اصل پایبند بمانیم -نوآوری، خوداتکایی و توسعه پایدار- میتوانیم نهتنها جایگاه شرکت پتروشیمی «نوری»، بلکه تصویر کلی صنعت پتروشیمی ایران را در منطقه و جهان ارتقا دهیم. «نوری» برای من فقط یک محل کار نیست؛ روایت زندهای است از اینکه اگر به توان ایرانی اعتماد کنیم و نوآوری را جدی بگیریم، «نامهای ایرانی» میتوانند در فهرست برترینهای جهان بدرخشند. این مسیری است که آغاز شده و با همراهی مهندسان، کارگران، کارشناسان و شرکای دانشبنیانمان آن را ادامه خواهیم داد.
دیدگاهتان را بنویسید