طراحی طبقه ایمن در مدارس اصفهان کلید خورد
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، در حالی که امروزه دنیا با چالش‌های متعدد در زمینه منازعات و نابرابری‌ها روبرو است، ورزش به عنوان یک زبان جهانی، نقش بیبدیلی در ایجاد گفتوگو، تقویت پیوندهای اجتماعی و ترویج فرهنگ صلح ایفا می‌کند.
این درحالیست که نهادهای بین‌المللی و کارشناسان توسعه، بر اهمیت سرمایه‌گذاری در برنامه‌های ورزشی به عنوان راهکاری مؤثر برای دستیابی به توسعه پایدار تأکید دارند چراکه ورزش به خودی خود راه حل نهایی برای مناقشات پیچیده نیست، اما بدون شک زبانی مشترک است که توانایی کم‌نظیری در نزدیک کردن دل‌ها و ایجاد درک متقابل دارد و سرمایه‌گذاری و ترویج ورزش به عنوان یک استراتژی برای صلح، می‌تواند نقش به سزایی در ساختن جهانی امن تر و متحدتر ایفا کند.
جوامع انسانی و ورزش برای توسعه و صلح
سازمان ملل متحد با به رسمیت شناختن ورزش به عنوان یک ابزار کم‌هزینه و تأثیرگذار، برنامه‌هایی نظیر «ورزش برای توسعه و صلح» را اجرایی کرده به طوریکه این برنامه‌ها از سطح محلی تا جهانی، به تقویت انسجام اجتماعی، توانمندسازی جوانان و ترویج برابری جنسیتی می‌پردازند.
صالح اباذری، قهرمان استان مرکزی در مسابقات جهانی کاراته در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به نقش ورزش در توسعه صلح اظهار کرد: در خصوص نقش ورزش در توسعه صلح و دوستی، مرتبط با رشته خودم صحبت می‌کنم، نخستین درسی که در کاراته یاد می‌گیریم احترام است، رشته کاراته یک رشته اصیل ژاپنی است و ورزشکار اولین درسی که در کاراته یاد می‌گیرند احترام است، به طوری که احترام در مرحله ورود به محل تمرین، حتی خروج و اجازه گرفتن در همان جلسات نخست آموزش داده می‌شود.
اباذری بیان کرد: نخستین موضوعی که در رشته کاراته آموزش داده می‌شود، احترام و اجازه گرفتن است و چه بسا که کاراته تنها یک ورزش رزمی نیست بلکه یک نوع هنر زندگی کردن است، این در حالیست که در ژاپن درس کاراته را برای بهتر زندگی کردن باید در دانشگاه‌ها بگذرانند. بنابراین اگر دیدگاه جامعه به این سمت پیش برود که کاراته نه به عنوان یک ورزش بلکه به عنوان یک هنر و به عنوان درس زندگی به مردم یاد داده شود می‌توانند خیلی بهتر زندگی کنند و مفهوم زندگی را درک کنند.
محمدرجائیان، مدیرعامل باشگاه فرهنگی ورزشی آلومینیوم اراک در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به نقش ورزش در توسعه صلح اظهار کرد: ورزش، به عنوان پدیدهای جهانشمول و فرافرهنگی، همواره فراتر از یک رقابت ساده، زبان مشترک میلیاردها انسان در سراسر جهان بوده و این پدیده قدرتمند، ظرفیت بیبدیلی برای ایفای نقش به عنوان سفیر صلح و تقویت بنیانهای دوستی میان افراد و ملت‌ها دارد.
وی افزود: ورزش با گردآوری افراد حول یک هدف یا علاقه مشترک، مرزهای نژادی، مذهبی، سیاسی و فرهنگی را درمی نوردد، یک زمین فوتبال، یک استادیوم یا یک سالن ورزشی، اغلب به مجموعه ای از جهان ایده آل تبدیل می شود که در آن رقابت، مبتنی بر احترام، انصاف و درک متقابل است و ارزش‌های بنیادین ورزش مانند کار تیمی، انضباط، پشتکار و رعایت قوانین، سنگ بنای جوامع صلح‌جو و پیشرو است.
رجائیان خاطرنشان کرد: ورزش با ارائه یک چهارچوب ساختاریافته برای رقابت، به جوانان می‌آموزد که چگونه می‌توان با حفظ آرامش و رعایت اصول اخلاقی، به رقابت پرداخت و بدون توسل به خشونت، برنده یا بازنده بود.
مکانیسم‌های تأثیرگذاری ورزش بر صلح
ورزش از طریق چند مکانیسم کلیدی به ارتقای صلح کمک می‌کند به طوریکه ایجاد فضای دیالوگ و اعتماد: فعالیت‌های ورزشی فضایی غیررسمی برای رویارویی گروه‌های مختلف فراهم می‌کنند و رقابت سالم را جایگزین خصومت می‌سازند.
همچنین، تقویت انسجام اجتماعی از دیگر اقدامات در این بخش است به‌گونه‌ای که ورزش تبعیض را کاهش می‌دهد و افراد با پیشینه‌های مختلف قومی، مذهبی و اجتماعی را حول یک هدف مشترک متحد می‌کند.
توانمندسازی جوانان یعنی ورزش با آموزش مهارت‌های زندگی، رهبری و کار گروهی، جوانان را از خشونت و افراط‌گرایی دور می‌کند و نیز، ترویج برابری جنسیتی: حضور زنان و دختران در عرصه ورزش، هنجارهای ناعادلانه را به چالش می‌کشد و جامعه‌ای برابرتر را رقم می‌زند از دیگر این مکانیسم ها به شمار می رود.
سید علی بنی‌جمالی، پیشکسوت و خبرنگار ورزشی و عضو هیئت رئیسه انجمن ورزشی نویسان استان مرکزی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به نقش مهم و موثر ورزش در توسعه و اعتلای صلح و دوستی اظهار کرد: میادین ورزشی، فراتر از رقابت برای کسب مدال، به عرصه‌ای برای گفتوگو و تعامل تمدن‌ها و جوامع بشری تبدیل شده به طوری که ارزش‌های بنیادینی مانند احترام، بازی جوانمردانه، کار تیمی و تاب‌آوری که در ذات ورزش نهفته است، زمینه ساز شکوفایی فرهنگ صلح در سطوح محلی، ملی و بین‌المللی می‌شود.
وی افزود: رویدادهای بزرگ ورزشی مانند المپیک و جام جهانی فوتبال، با گرد هم آوردن میلیون‌ها انسان از نژادها، ادیان و فرهنگ‌های مختلف، نماد آشکاری از همزیستی مسالمت‌آمیز هستند به طوری که این رویدادها فرصتی بی‌نظیر برای ملت‌ها فراهم می‌آورند تا با دوستی در کنار هم و در فضایی سالم و مبتنی بر احترام، با یکدیگر رقابت کنند.
بنی‌جمالی بیان کرد: بی‌تردید، سرمایه‌گذاری در ورزش و ترویج آن در میان اقشار مختلف جامعه، نه تنها به ارتقای سلامت جسمی و روانی می انجامد، بلکه موثرترین ابزار برای ساختن جهانی عاری از خشونت و پر از تفاهم است.
چالش‌ها و چشم انداز آینده صلح و دوستی با محوریت ورزش
اگرچه چالش‌هایی مانند سیاست‌زدگی ورزش و نابرابری در دسترسی وجود دارد، اما ورزش همچنان به عنوان یک ابزار قدرتمند در خدمت صلح و توسعه پایدار عمل می‌کند، همانطور که نلسون ماندلا گفته است «ورزش قدرت تغییر جهان را دارد.» سرمایه‌گذاری در برنامه‌های ورزشی نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت برای ساختن جهانی عادلانه‌تر و صلح‌آمیزتر است.
عباس خسروانی، جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به نقش ورزش در توسعه صلح و دوستی اظهار کرد: در چارچوب جامعه‌شناسی، ورزش را می‌توان به مثابه یک نهاد اجتماعی جهانی تحلیل کرد که کارکردی فراتر از سرگرمی دارد و به عنوان یک نظام نمادین، امکان تعامل میان‌فرهنگی را فراهم می‌سازد. این نهاد با بهره‌گیری از قواعد مشترک و ساختارهای رسمی، بستری برای کنش متقابل میان کنشگران از جوامع مختلف ایجاد می‌کند.
وی افزود: کنشی که در آن ارزش‌هایی چون انصاف، احترام و رقابت سالم نهادینه شده‌اند. از منظر نظریه‌های کارکردگرایانه، ورزش نقش انسجام‌بخش ایفا می‌کند و در شرایط تنش‌آلود بین‌المللی، به عنوان ابزار دیپلماسی عمومی، می‌تواند به کاهش تعارضات و تسهیل ارتباط میان ملت‌ها کمک کند.
خسروانی ادامه داد: در سطح میانی تحلیل، ورزش به عنوان یک میدان اجتماعی عمل می‌کند که در آن افراد با سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و نمادین متفاوت گرد هم می‌آیند و در قالب تیم‌ها یا گروه‌های هواداری، نوعی همبستگی فراملی شکل می‌گیرد.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: این فرآیند، مطابق با نظریه‌های هویت اجتماعی، موجب شکل‌گیری یک “هویت جمعی” می‌شود که مرزهای قومی، نژادی و مذهبی را درنوردیده و کلیشه‌های اجتماعی را به چالش می‌کشد و ورزش با ایجاد تجربه‌های مشترک و نمادین، به تقویت سرمایه اجتماعی و توسعه دوستی و آرامش در جامعه انسانی کمک شایانی می کند.
ورزش زمینه ساز آرامش روحی و روانی و توسعه صلح و دوستی
لیلا حسینخانی، روانشناس و مشاور در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به نقش ورزش در توسعه صلح و دوستی در جامعه از نگاه روانشناسانه اظهار کرد: نقش ورزش در روانشناسی، برای پرورش تاب‌آوری روانی و تشویق به رفتارهای اجتماعی مثبت، ارتقای رشد سالم جوانان، افزایش انسجام اجتماعی مثل ایجاد هویت جمعی، افزایش روابط بین فردی، تقویت پیوندهای اجتماعی، بهبود اصول روان‌شناختی مثل تخلیه هیجانات، کاهش اضطراب، خشم و تنش‌های درونی افزایش همدلی و عزت نفس، کاهش تعارضات، صداقت، احترام به قواعد و افراد، همکاری، پذیرش و خلاقیت در میان افراد مختلف، بویژه در مناطق درگیر مناقشه بسیار مهم است.
وی افزود: نبود فرصت‌های تفریحی سازمان‌یافته مثل ورزش های جمعی، حضور در اجتماع و روابط اجتماعی، مناقشه را تشدید می‌کند و افراد را در معرض رفتارهایی قرار می‌دهد که چرخه‌های مناقشه و بی‌ثباتی را ادامه می‌دهد.
حسینخانی تصریح کرد: ادغام اصول روانشناسی در برنامه‌های ورزشی، تأثیر آن‌ها را چند برابر می‌کند و ابعاد مختلفی همچون تناسب اندام جسمانی، مدیریت هیجان‌ها، مهارت‌های اجتماعی، و رشد شناختی را دربر می‌گیرد.
به گزارش تسنیم، بی تردید، ورزش به خودی خود نمی تواند تمامی اختلافات جهانی را حل کند، اما بدون شک یکی از قدرتمندترین و در دسترسترین ابزارها برای ساختن پل ها به جای دیوارهاست و سرمایه‌گذاری بر روی برنامه های ورزشی بین المللی، ترویج ارزش های المپیک و استفاده از ورزش به عنوان محوری برای گفتگوی فرهنگی، نه تنها به توسعه سلامت جامعه کمک می کند، بلکه گامی استوار در مسیر دستیابی به صلح پایدار و گسترش دوستی در سراسر جهان است.
ورزش، زبان مشترکی است که همه آن را درک می کنند و این موهبتی است که باید بیش از پیش برای ساختن جهانی بهتر از آن بهره برد.
گزارش از: مبین جلیلی
انتهای پیام/۷۱۱/
دیدگاهتان را بنویسید